Zijn broertje Jonathan sloeg in zes jaar Major League tien miljoen euro bij elkaar. Sharlon Schoop honkbalde in de VS jaren voor het minimumloon. Op de lage niveaus dreigt elke dag ontslag. Vorige maand debuteerde hij in de Nederlandse hoofdklasse.

Voor een honkballer is Amerika het beloofde land. Daar lonkt een miljoenensalaris en een zorgeloos bestaan tussen de beste honkballers ter wereld. Elk jaar vertrekt een handvol Nederlands honkbaltalent met die droom naar de VS. De werkelijkheid is weerbarstiger, weet Sharlon Schoop (32).

Schoop kent de Amerikaanse honkbalpiramide van onderkant tot punt. Zijn broertje Jonathan speelt al jaren in topcompetitie Major League. Zelf speelde de Curaçaoënaar tot vorig jaar op het hoogste niveau in de minor league: bij Norfolk ­Tides, een team van Major Leagueclub Baltimore Orioles. Aan het einde van het seizoen wilde hij naar een andere profcompetitie.

Zonder club

‘Maar dat lukte niet. Problemen met visa, enzo’, zegt Schoop. Dus zat hij opeens zonder club. Kennissen raadden hem aan naar Amsterdam te gaan. ‘En ik dacht: waarom niet? Ik heb hier veel familie.’

Hij moet wennen aan het semi-profniveau in Nederland. Zo dient hij zijn wedstrijdkleding zelf te wassen en speelt hij slechts drie keer per week in plaats van vrijwel dagelijks. ‘Het is hier een beetje als op Curaçao’, zegt Schoop lachend. Voor zijn 11-jarige dochter is de overgang het grootst. Hij is vaak thuis. Ze weet niet beter dan dat haar vader elke dag weg is om te honkballen.

In de minor league zijn de dagen lang, is vrije tijd schaars en is het leven allesbehalve glamoureus. Schoop heeft vele duizenden uren doorgebracht in bussen voor uitduels, reizend door desolate Amerikaanse landschappen. Het is dat hij zo van zijn sport houdt. Anders had hij het nooit zo lang volgehouden.

bron: volkskrant